KANTKRONKEL

Erfstukken.
Op de jaarlijkse open dag van de kantklosschool, begin september, hebben de meeste leerlingen en ook ik een start gemaakt met hun kant carrière.. In een ver en grijs verleden had ik van mijn schoonmoeder een prachtig blokkenkussen gekregen en een kleine 30 klosjes. Best een berg, vond ikzelf, maar dat bleek al snel gereduceerd te worden tot “O, 15 paren, dat is een leuk beginnetje”. Daar moesten dus wat klosjes bij, en ook daar kon je die dag duurzaam tweedehands aankomen. Ook nam
ik zo’n grote klos garen mee, want die had ik ook vast nodig. Een tas had ik zelf 30 jaar geleden al genaaid van een oud gordijn. Super handig. Net als het zelf gehaakte lintje waar de klosjes in bewaard konden worden als ze voorzien waren van garen.
We waren er al vrij snel achter dat het garen niet het goede was, klosjes van diverse soorten in een werkje de motoriek niet hielp, en dat het gehaakte lintje meer geschikt was om heipalen te bevatten maar veel te groot was voor mijn doel. Maar toen kwam er, na een gift van een gestopte leerlinge, opeens een tafel in de klas met allerlei moois: allemaal aangebroken maar goed bevonden klossen
garen, en een paar genaaide lappen met kleine vakjes voor mijn klosjes. Voor een bedrag waar ik geen aardappel minder voor hoefde te eten wisselden de spulletjes van eigenaar.
Hiermee ontstond een nieuwe hobby. Ik herkende het uit de verhalen van hakers een breiers: niet alleen een liefde voor het maken, maar ook een liefde voor mooie materialen. Intussen is mijn voorraad spullen behoorlijk uitgebreid en veel gebruik ik met grote tevredenheid. En sommige van de
materialen hebben een verhaal wat ik er zelf maar bijverzin.
Een kleedje met vakjes voor mijn klosje is echt een heel fris stofje. Een voormalig klosster heeft dat vast zelfgemaakt. In de winkel vindt je zulke dingen niet. En het heeft bijna dezelfde kleur als het gordijntje wat vroeger bij een klasgenootje voor een keukenkastje hing aan zo’n spiraalkoord. Daarachter stond de aardappelbak. Ik kan de aardappels bijna ruiken. Misschien is het wel veel jonger dan ik denk, maar dat wil ik dan niet weten.
Op een ander moment dat er weer spullen werden afgeleverd kocht ik een opwindmechanisme voor mijn klosjes. Heel vernuftig, met een postbode-elastiek als aandrijfsysteem, en een niet-helemaal geschuurde onderplaat als houvast. Een klem met schroef houdt het apparaat op mijn tafel, en dat is net zo’n schroef als aan ons tafeltennisnetje zat. Het is een heel effectief systeem, ook al is het wat ruwe-bonkerig uitgevoerd. Is dit iets wat misschien door een man met 2 linkerhanden maar een goed
hart voor zijn vrouw in elkaar is gezet? Zou ze onder het klussen nog een paar keer haar hoofd geschud hebben over de scheve plank? Of was het toch een dame die zelf de mouwen heeft opgestroopt en de zaag ter hand heeft genomen?
Een van de keren kocht ik een wippertje. Klinkt heel fout maar is enorm handig. Je kunt er als je werkje af is, of als je een heel stuk terug moet klossen, je spelden mee omhoog wippen. Het is zo vaak gebruikt dat het vast van iemand is die misschien nog bij de oprichting is geweest. Er zit wat speling in, omdat het hout wat ruim om het metaal zit. Dat krijg je niet in een basiscursus voor elkaar, en ook niet als je nog wat Brugs bloem-werk er achteraan doet. Van wie was dit wippertje? Iemand van een vorige generatie? Die misschien verdrietig genoeg al gestorven is? toch is het een fijn idee dat zo’n wippertje dan nu weer enthousiast gebruikt wordt en misschien nog wel een generatie meegaat. Als het goed is, kan ik nog even vooruit.
Vorige week was er weer een mooie uitstalling gemaakt. En ik scoorde een prikpen met houten handvat. Natuurlijk had ik intussen allang een prikpen. Een plastic handvat met een prima punt eraan. Maar dit ziet er veel leuker uit in mijn etui; naast mijn semi-antieke wippertje, een oude hele smalle haaknaald en een paar van mijn mooiste klosjes. En hij prikt als de beste.
Voor de toekomst heb ik me voorgenomen om mijn verzameling onder controle te houden, maar mocht er nog een buitenkansje binnen komen, vooral als het eerlijke huisvlijt is, dan heb ik vast weer een hele fijne dag!